هفته نامه ی صدای آزادی

هفته نامه صدای آزادی: اینجا کجاست؟ بازدیدهای بدنی؛ موج جمعیتی که با پوشش‌های مختلف در هم می‌لولند؛ شلوار شیرازی‌های خط‌خورده، سرتراشیده‌های آفتاب‌سوخته، دست‌بند به دست‌های سرگردان که هر کدام با سربازی خسته مسیرهایی اجباری را طی می‌کنند و در آخر، برخی از خوش‌پوش‌های کت و شلواری که با کیف مخصوص، یکی دو متر بالاتر از مردم راه می‌روند، تنها گوشه‌ای از روزمرگی‌های دادسرای انقلاب در «کوچه‌ی ثبت» کرماشان در این روز پاییزی است.«وراوه» دست از سرم برنمی‌دارد. اینکه مگر جز کار حرفه‌ای رسانه‌ای چه کرده‌ام که باید این همه تاوان بدهم: ماه‌ها گرفتار اخطار و احضار و دادسرا و دادگاه باشم؟ روزنامه‌ام را با انواع و اقسام تحریم‌های یارانه‌ای، کاغذ، آگهی دولتی و… روبرو کنند و عملاً این چراغ فرهنگی را به سوی خاموشی بکشانند! و توقیف تدریجی کنند…در متن کیفرخواستم آمده است: «اتھام : نشر اكاذيب به قصد تشويش اذھان عمومي. بدین شرح که نشریه‌ی مشتکی‌عنه در شماره 657 خود در صفحه‌ی اصلی از تیتر: درخواست یک صد نفر از اساتید دانشگاه رازی در خصوص آزادی دانشجویان بازداشتی و بازداشت گسترده دانشجویان استفاده نموده است.»به ورودی ساختمان آخر که می‌رسم، با فضای قدیمی ناخوشایندی روبرو می‌شوم. سی‌و‌شش پله‌ی بی رنگ و روی قهوه‌ای تیره را پشت سر می‌گذارم. ساعت را نگاه می‌کنم. دقیقاً ده صبح روز چهارم مهرماه 1402 خورشیدی است. درِ اتاق شعبه بسته است. ناگهان کسی دستی بر شانه‌ام می‌گذارد. این پژوهشگر کورد به خاطر من آمده و دقایقی قبل از من رسیده است.روی صندلی‌‌های انتظار می‌نشینیم. هنوز کلامی گُر نگرفته که با اشاره منشی شعبه به اتاق دادگاه راهنمایی می‌شوم. در را که باز می‌کنم، همان میز بلند عدالت را در بالای اتاق می‌بینم. هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب

به بهانه‌ی انتشار ویژه نامه ای برای مسعود قنبری نویسنده و شاعر معاصر کورد کرماشان.شما هم با من هم‌عقیده هستید که ادبیات کوردی در کرماشان و ایلام تولیدات ارزنده و قابل دفاعی دارد که می توان درباره چند و چونش تحلیل‌ها و نقدها نوشت. در عرصه‌ی شعر، گام‌های بلندی برداشته شده و در حوزه‌ی نثر نیز حرکت‌های چشمگیری آغاز شده است اما همچنانکه‌ چشم به راه کارهایی جدی‌تر در چنین حوزه‌ای هستیم، ضروری است که چنین جریانی به خوبی معرفی شود.نثر به معنای «نثرانگی‌ تعریف‌شده»‌اش که در شاخه‌هایی همچون: داستانی، مطبوعاتی، علمی و … بار ارزش‌های مستقر یک جامعه را بر دوش می کشد، امروزه یکی از مهمترین نیازهای زبان کوردی در جغرافیای جنوبی آن است. این قطار نثر است که داشته‌های فرهنگی امروز ما را به ایستگاههای مهم آینده می برد.اگر نگاهی ساده بر روند شکل‌گیری نثر در گستره‌ی کوردی جنوبی بیندازیم، بدون شک هر چه به سمت گذشته، واکاوانه حرکت کنیم با دستانی خالی‌تر روبروییم. اما در این مسیر استثناهایی ما را ناگزیر به شنای مخالف جریان آب می کند.آمران آیینی سهمی عمده در حیات ناچیز «نثر کوردی» در گذشته‌ی نه چندان دور این سامان داشته اند. به عنوان نمونه می‌توان به ترجمه‌هایی از کتاب‌های مقدس اشاره کرد. آثاری که در حوالی سده‌ی گذشته چاپ و منتشر شده اند. انجیل های چهار گانه(متی، مرقس، لوقا و یوحنا) امروز از اسناد معتبر چنین نثری محسوب می‌شوند.این ترجمه‌ها همه‌ی مؤلفه‌های گویش کلهری و یا دیگر گویش‌های رایج در کرماشان را ندارند. اما می‌توان مؤلفه‌های مشترک گویش‌ها را در این آثار دید. این احتمال وجود دارد که مترجم یا مترجمان، اصالتاً کورد نبوده اند و زبان مادری‌شان حتی ممکن است غیر ایرانی باشد. از این آثار چنین برمی‌آید هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب

سرمقاله‌ صدای آزادی:گڵاڵ پڕ له‌ زیقاوێگ وه‌ هۊر بارن گ بڕێگ له‌ مه‌ردم له‌ ناوێ گیژ ئڵاڵن و هاوارێان وه‌ هۊچ گووشێگ له‌و بانه‌و نیه‌ڕسه‌ێ. ئه‌مانێگ هه‌یتاهه‌یت که‌س یا که‌سانێگ توان بێه‌نه‌ گژ که‌نا و بچنه‌و بان. ئه‌وانه‌ گ ده‌سێیان وه‌ که‌ن و کن کوو ئڕاێ ئه‌و بان چێن نیه‌ڕه‌سێ، ته‌نیا وه‌ یه‌ نووڕن گ هه‌ر که‌ چێیه‌و بان، وه‌ هه‌ر چنگڵه‌پرچیێگ بۊیه‌، خوه‌ێان بڕه‌سننه‌ پێا و بکیشنه‌ێه‌و خوار. دی عه‌قڵێان نیه‌ڕه‌سێ گ بۊشن شاهات یه‌ چێیه‌و بان و هاوارێگ کرد ئڕاێ یه‌ گ گشتێ له‌ێ زیقاو بێ‌ده‌ره‌تانه‌ دران.ئێ مه‌سڵه‌ته‌، حاڵ ئمڕوێن ئیمه‌ کرماشانییه‌یله‌. ئه‌ڵبه‌ت فره‌ ساڵه‌ وه‌ێ گیچه‌ڵه‌ دچاریم. ئڕاێ شییه‌و کردن باس خاسه‌ وه‌ چه‌ن مدوو ئاماژه‌ بکه‌م. وه‌ عنوان که‌سێ گ فره‌تر له‌ سی ساڵه‌ هامه‌ ناو کار ڕووژنامه‌وانی و وه‌ قوه‌ڵێگ ڕسانه‌!، له‌ هه‌ر به‌شێگ هۊرده‌و بۊمه‌، نموونه‌یل فره‌ێگ له‌ ئێ سه‌رهاته‌ دیمه‌.به‌رپرس ، هه‌رسه‌ێ له‌ چه‌و ئیمه‌وه‌و به‌رپرسه‌ و هاتێه‌ تا کاره‌یل فره‌ێگ بوه‌ێده‌و په‌رتق، ئه‌مانێگ له‌ بنه‌چه‌ک، له‌ چه‌و بانێنه‌گان، ماموورێگه‌ ئڕاێ یه‌ێ‌ده‌س کردن و بێ ده‌نگ کردن و گاهه‌یش سه‌رکوت کردن ئه‌وانه‌ گ ماف خوه‌ێان له‌ێ کارمه‌زرنه‌یله‌ توان.له‌ دنیایل کولتووری، کومه‌ڵاێه‌تی، عابووری و ڕامێاری ئێ گیچه‌ڵه‌ له‌ وینه‌ێ شێرپه‌نچه‌، په‌نجه‌ کوتاسه‌ تمام ڕه‌گ و ڕیشێمان. پرسێار گرینگ یه‌سه‌: ئڕا له‌ێوا وه‌ پیمان هاتێیه‌؟! وه‌ ئعتقاد من له‌ چه‌ن ده‌روه‌چه‌و باه‌ێه‌س وه‌ێ گه‌په‌ بنوڕیم.ده‌روه‌چ ئه‌وه‌ڵ: هه‌ر گیچه‌ڵێگ ئڕاێ ئاێه‌مه‌ێل ئه‌ڵکه‌فێ، ئه‌گه‌ر خاس هۊرده‌و بوود، دۊنێ شوون پا چرکنه‌گه‌ێ خوه‌ێ ها له‌ ناوێ و ده‌س ئه‌وه‌ڵ ک وه‌شیاێه‌، خوه‌ێ داسه‌ خوه‌ێ!. فه‌رهه‌نگ ناشیرن هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب

جلیل آهنگرنژاد: «نمره» همواره مهمترین عامل ایجاد هیجانهای مثبت و منفی برای هر انسان امروزینی است که در این فلات عجیب زندگی می کند. دهه‌های متوالی، خرداد و شهریور دو آوردگاه مهم برای شیفتگان اجباری! و اختیاری دانش بوده و هست. ترس از افتادن در درس و افتادن از چشم همکلاسی و خانواده نگران کننده و یأس آور است. نمره‌ی بیست هم برای خیلی ها به عنوان شیرین‌ترین خاطره در دفاتر و برگه‌های امتحانی‌شان ماندگار شده است. کم نیستند آن‌هایی که برگه‌های امتحانی‌شان با نمره‌ی «20 تمام» با امضای معلمی دوست داشتنی و یا سختگیر را در گوشه‌ی آلبومی، صندوقچه‌ای و… به یادگار حفظ کرده‌اند.این عدد، بهانه‌ی خوبی برای نوشتن چند جمله در بیست سالگی سایت فرهنگی بلوط است. نیمه‌ی دوم دهه‌ی هفتاد شمسی یا دقیق‌تر بگویم: سال 1378 وارد فضای مجازی شدم. آن زمان هنوز وبلاگ‌نویسی به شکلی عمومی در ایران رواج نیافته بود. اما کم کم می‌شد آثار چنین پدیده‌ای را دید. وبلاگ‌های فارسی یکی دو سال دیرتر شروع کردند و تب وبلاگ‌نویسی داشت بالا می‌گرفت. چند وبلاگ ادبی دستمایه‌ی تمرینی شد که پس از آن سایت فرهنگی «بلوط» به فضای فرهنگ کوردی بویژه کرماشان و ایلام معرفی شود.بلوط یک رفرنس معتبر برای پژوهندگان حوزه‌ی فرهنگ کوردی جنوبی استحالا بیست سال! از آن روزهای پر تب و تاب اولیه گذشته است و سایت بلوط با گام‌هایی محکم، آگاهانه و صد البته آهسته و پیوسته این همه سال را با فراز و فرودهایی پشت سر گذاشته و یک رفرنس معتبر برای پژوهندگان حوزه‌ی فرهنگ کوردی جنوبی است. در این سایت، تمام تلاشمان بر این بوده که بخشی از خلاء رسانه‌ی مجازی در حوزه‌ی ادبیات و فرهنگ کوردی کرماشان و تا حدودی ایلام را با همراهی همکارانی گرانمایه پر نماییم. هنوز در آرشی هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب

در این زمانه‌ی تلخ که بسیاری از معیارهای شیرین زندگی تغییر کرده و انسان‌ها کم کم به ماشین‌هایی با «هوشِ مصنوعی» بدل شده‌اند، هنوز هستند افراد معدودی که در «سرزمین ذهنی‌شان، معیارهای سنجش بر مدار صفر سفر نمی‌کند» و به افق‌های روشن انسانیت می‌اندیشند. دکتر علی غلامی، دندانپزشکی است که به دور از ادعاهای مدعیان، هم در کار حرفه‌ای‌اش موفق است و هم در عرصه‌ی قلم و خلق آثار داستانی با محوریت فرهنگ و آداب و سنت کوردی، گامهای قابل تحسینی برداشته است. این اهل قلم وارسته، تاکنون کتاب‌هایی در وادی ادبیات داستانی و با نام‌های: «لیلا»، «ریخک» و«گُلم کَو» را روانه‌ی بازار نشر کرده و همچنان با انگیزه‌ای وصف نشدنی به کار نوشتن ادامه می‌دهد. ناگفته نماند که دکتر غلامی در حرفه‌ی دندانپزشکی از بهترین‌هاست و اگر بخواهم به زبان تخصصی خودش معرفی کنم، «دارای دو فلوشیپ ایمپلنت از فرانسه و فلوشیپ زیبایی و لیزر از ایتالیا است.» گفتگوی صمیمانه‌ و خواندنی این دندانپزشک شریف را با صدای آزادی بخوانید:دکتر علی غلامی دوست دارد چگونه خود را برای مخاطبان صدای آزادی و سایت بلوط معرفی می کند؟خوشحالم با مخاطبان غالباً کورد صدای آزادی و سایت بلوط از این طریق می‌توانم صحبت کنم. به قول فروغ فرخزداد «هر آدمی یک تاریخ تولدی دارد و یکسری اتفاقات ساده در زندگی اش افتاده. اما اگر منظور توضیح دادن یکسری مسائل است که به کار آدم مربوط می شود،» در مورد من به شغل و نویسندگی برخواهد گشت.بسیار خوب! حالا کمی به گذشته برگردید و از روزگار کودکی و نوجوانی بگویید!در اواخر دهه‌ي چهل، از مادري «جاف» و پدري «كلهر» در سرپل زهاب به زندگی سلام داده‌ام. با توجه به اينكه محل زندگي ما روستاي «ريخك» بود، از همان بدو تولد عاشق طبيعت و كشاورز هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب

با ورود مأمور کلانتری 11 به دفتر کارمان، در جریان شکایت‌هایی از این نشریه قرار گرفتیم. دانشگاه رازی و یک مرجع دیگر در استان کرماشان به خاطر برخی مطالب منتشر شده در هفته نامه صدای آزادی از مدیرمسئول این نشریه شکایت کردند. از جمله دلایل این شکایت‌ها، تیتر: «روز سیاه دانشگاه رازی» در شماره 657 است که به دستگیری ده‌ها دانشجوی این دانشگاه پرداخته بود.بعلاوه، تیتر: «ژن، ژیان، آزادی» در شماره 655 با گزارشی از یک روز اعتراضی در «نوبهار» کرماشان، بهانه‌ای برای به دادگاه کشاندن این هفته‌نامه است. همچنین چاپ صفحه‌ای سفید در روز بعد از مرگ مهسا امینی که بازتاب گسترده‌ای در رسانه داشت، دلیلی دیگر برای این شکایات عنوان شده است.گفتنی است شماره دو هفته پیش صدای آزادی به دستور دستگاه‌های امنیتی و فرهنگی از روی دکه‌ها جمع شد. + نوشته شده در ساعت توسط هيات تحريريه  |  هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب

صدای آزادی: سحرگاه امروز (چهارشنبه 12 مرداد 1401) ابراهیم پویا شاعر و ترانه سرای نام آشنای کرماشانی دار فانی را وداع گفت. کسانی که با شعر دهه ی 50و 60 فارسی در کرماشان آشنا هستند، می دانند که وی یکی از چهره های شاخص شعر آن روزگار بود.او که بازنشسته ی صدا و سیمای مرکز استانی بود، علاوه بر شاعری، چند سالی به عنوان دبیر سرویس ادبی یکی از نشریات استانی به فعالیت پرداخت و صفحه «گلباخی»اش مخاطبان بسیاری داشت. برادرانش زنده یاد منوچهر پویا و محمد پویایی از شاعران طراز اول استان بوده وهستند. یادش را گرامی می داریم + نوشته شده در ساعت توسط هيات تحريريه  |  هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب

جهان در طی سالهای اخیر چنان با رنج و ناملایمات ناشی از کرونا درهم تنیده شده است که به نوعی زیست مسالمتآمیز با رنج و اندوه رسیده است و به نظر میرسد اگر این رویه ادامه یابد، تبدیل به سبک زندگی و حتی به نوعی درماندگی آموخته شده همگانی خواهد شد و چنین جامعه ای به سمت رکود ، استیصال و نابودی پیش خواهد رفت؛ جامعه ای که غم و رنج بر آن حکمرانی می کند و به سمت رفتارهای آسیب زا و نابودی از درون پیش می رود چرا که جامعه غمزده می تواند افکار منفی و در نتیجه هیجانات منفی تر و آسیب رسان ایجاد کند و در نهایت منجر به رفتارهای آسیب زای اجتماعی شود. از نظر روانشناسی علمی رویکرد رفتاری-شناختی، تمام تجربه های انسان دارای چهار بعد اثرگذار (شناخت، هیجان، رفتار ، فیزیولوژیک) است و این چهار وجه مهم بر روی هم تأثیرات متقابل و مستقیمی دارند. بنابراین جامعهای غمگین و رنجور نمی تواند افکار سازنده و مثبتی داشته باشد و در نتیجه رفتارهای سالمی نیز نخواهد داشت. به قول شاعر: (فردوسی)چوشادی بکاهد، بکاهد روانخرد گردد اندر میان ناتواناز آن روز دشمن به ما چیره گشتکه ما را روان و خرد تیره گشتانسان موجودی اجتماعی است و می توان ادعا نمود که در تنهایی و انزوای طولانی بیمار می شود و از بین می رود، زیرا انسان محصول رابطه است و در میان روابط ، رشد، تکامل و ترمیم می یابد و بدون روابط نمی تواند به حیات خویش ادامه دهد. بنابراین هرآنچه که در اجتماع و به صورت عمومی رخ می دهد اثرگذاری زیادی بر او دارد. رنج های مشترک و سوگواری عمومی و شادی و نشاط عمومی هیجانات عمیقی ایجاد می کند.جامعه ما گاهی به شکل افراطی با شادی و شادمانی (مخصوصاٌ جوانان) سر عناد دارد و آن را کاذب و آسیبزا تلقی میکند و رابطه آن را با افزایش انگیزه ، کار و هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب

▫️اگر این نظر ژان بودریار را بپذیریم که : «فرهنگ همواره در حال تولید است و با هدایت رسانه‌ها دائماً تغییر می کند؛» آن وقت تکلیف مدیریت فرهنگی را هم تا حدودی آشکارا می‌بینیم. چنین مدیریتی در چنین ساحتی همزمان از دو پیشرانه‌ی دانش و هنر بهره می‌جوید.▫️کلمات کلیدی جمله بودریار «تولید مستمر» و «هدایت رسانه‌ای» هستند. دو اصلی که در پنجره‌ای کوچکتر با مدیریت فرهنگی جامعه‌ی ما گره خورده‌اند. در هر زمانی بنا به شرایط ویژه‌ی خود، هنر در زایش و جوشش و پویش است. چرا که هنر جدا از ساحت آیینگی لاکانی، همواره نقشی آیینه‌گرانه دارد. رسانه در این زمانه‌ی فرانو نیز نان شب ساکنان جهان است. پس الزامی جدی وجود دارد که در عرصه‌های مدیریت فرهنگی، به این دو کلان‌سوژه، توجهی بسیار جدی صورت گیرد.▫️در روزگاری که مدام با تحولات در نظریه‌های فرهنگی روبروییم، باور دارم که چیرگی دانشورانه بر تجربه‌های مدیریت سنتی ارجح است. چون مدیرانی با رزومه‌های بلندبالا داشته‌ایم که عملاً در عرصه‌ی مدیریت، کمیتشان بسیار لنگ بوده است. اما این چیرگی علمی باید با شناخت عمیق زمین فرهنگی و کف خیابانهای فرهنگ، همخوان و همخون باشد.▫️تجربه نشان داده است که اگر مدیری در حوزه‌های فرهنگی ناآشنا و ناتوان باشد، دیگر اهرم‌های مدیریتیِ موازی به او نگاهی فروکاستگرانه دارند و دایره اختیاراتش را تنگ و تنگ‌تر می‌کنند. به طوری که دیگر حوزه‌ی نفوذشان از اتاق نمور مدیریتشان فراتر نمی‌رود. آنها عموماً با مطالبات جدی اهل فرهنگ روبرو هستند. تا جایی که در مقابل مطالبات بحق آنان درمی‌مانند و راهکار را متوسل شدن به دلالان می بینند. از هر هنری یک نفر برایشان کافی است. از تئاتر یک نفر، از رسانه یک نفر از ادبیات یکی و قس علی هذا… و در نهایت از آنه هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب

سخنی با جوان‌ترهای ادبیات کوردی در کرماشانژان بودریار می‌گوید: «منطق انتشار ویروسی در شبکه‌ها دیگر ارزش‌محور نیست.» به‌ درستی دریافته‌‌ایم که دنیای امروز، بر محور اساسی «ناپایداری» بنا نهاده شده است. اما در این میان نمی‌توان همه چیز را با چنین عینکی دید.همچنانکه کلان‌سوژه‌های راستی، صلح و مهر از مفاهیم ازلی_ابدی و ارزش‌های مستقر بشری هستند، شعر نیز در نمای کلی می‌تواند در این دایره قابل ارزش‌گذاری باشد. اختلال غیر دانشورانه در قطعیت ادبی، نوعی برساختگی بر محورهای برهوتی جعلی است.ادبیات کوردی کلهری در طول سه دهه‌ی حیات خود دارای کارنامه‌ی مقبولی است. پژوهش در این دوره‌ی حدوداً سی ساله بر مشتاقان ادبیات کوردی و بویژه بر شاعران جوان واجب است. کم نیستند شاعران پرمایه ای که در این وادی کار کرده اند. اما این کارنامه همیشه لبالب از نمرات عالی نبوده است. صد البته این سالها بازی ممبرفیک ها و شاعرفیک!ها نیز دیدنی است!. بازاندیشی در متون تولیدی و بازنمایی آنها واقعیت‌هایی را آشکار می‌کند که «این نه آنِ» نمودها و بازنمودهای ادبی را (بویژه در فضاهای مجازی) دچار اختلالی شدید می‌نماید.سپهر ادبیات در این سامان و در گستره زبان کوردی به جای فردمحوری، جریان‌محور است و در مسیر تاریخی پیش رو برای افراد در چنین جریان‌هایی هیچ امامزاده‌ای ساخته نمی‌شود. این اصل مهمی است که هر کسی به این وادی ورود کرد، سرباز فرهنگ و هنر کوردی است؛ سربازی که در نیشتمان زبانی‌اش دلاورانه و شورمندانه به تلاشی سخت مشغول است، دل به هیچ لایک فیکی نمی بندد.پر واضح است که به قرائت‌های دگرگون و دگرگون‌ساز نیاز داریم. آفت‌هایی از قبیل: دامن زدن به آشفتگی‌های ادبی و گریز از ارزیابی‌های نقادانه، حرکت شتابانی در خلاء است که تن هفته نامه ی صدای آزادی...ادامه مطلب