جلیل آهنگرنژاد: «نمره» همواره مهمترین عامل ایجاد هیجانهای مثبت و منفی برای هر انسان امروزینی است که در این فلات عجیب زندگی می کند. دهههای متوالی، خرداد و شهریور دو آوردگاه مهم برای شیفتگان اجباری! و اختیاری دانش بوده و هست. ترس از افتادن در درس و افتادن از چشم همکلاسی و خانواده نگران کننده و یأس آور است. نمرهی بیست هم برای خیلی ها به عنوان شیرینترین خاطره در دفاتر و برگههای امتحانیشان ماندگار شده است. کم نیستند آنهایی که برگههای امتحانیشان با نمرهی «20 تمام» با امضای معلمی دوست داشتنی و یا سختگیر را در گوشهی آلبومی، صندوقچهای و… به یادگار حفظ کردهاند.این عدد، بهانهی خوبی برای نوشتن چند جمله در بیست سالگی سایت فرهنگی بلوط است. نیمهی دوم دههی هفتاد شمسی یا دقیقتر بگویم: سال 1378 وارد فضای مجازی شدم. آن زمان هنوز وبلاگنویسی به شکلی عمومی در ایران رواج نیافته بود. اما کم کم میشد آثار چنین پدیدهای را دید. وبلاگهای فارسی یکی دو سال دیرتر شروع کردند و تب وبلاگنویسی داشت بالا میگرفت. چند وبلاگ ادبی دستمایهی تمرینی شد که پس از آن سایت فرهنگی «بلوط» به فضای فرهنگ کوردی بویژه کرماشان و ایلام معرفی شود.بلوط یک رفرنس معتبر برای پژوهندگان حوزهی فرهنگ کوردی جنوبی استحالا بیست سال! از آن روزهای پر تب و تاب اولیه گذشته است و سایت بلوط با گامهایی محکم، آگاهانه و صد البته آهسته و پیوسته این همه سال را با فراز و فرودهایی پشت سر گذاشته و یک رفرنس معتبر برای پژوهندگان حوزهی فرهنگ کوردی جنوبی است. در این سایت، تمام تلاشمان بر این بوده که بخشی از خلاء رسانهی مجازی در حوزهی ادبیات و فرهنگ کوردی کرماشان و تا حدودی ایلام را با همراهی همکارانی گرانمایه پر نماییم. هنوز در آرشی, ...ادامه مطلب